పుండరీక యుగముఁబోలు కన్నులవాఁడు, వెడఁద యురమువాఁడు విపులభద్ర
ముర్తి వాఁడు రాజముఖ్యుఁడోక్కరుఁడునా, కన్నుఁగవకు నెదురఁగానబడియె
వచనము
ఏ నా రాజశేఖరునిం దేఱిచూచి భాషింప యత్నంబు సేయునెడనతండు దా రామభద్రుండ మన్నమంకితాంబుగ శ్రీ మహాభాగవతంబుఁ దెనుంగు సేయుము నీకు భవబంధములు దెగునని యానతిచి తిరోహితుండయ్యె. అంత నే సమున్మీలిత నయనుండనై వెఱగు పడి చిత్తంబున.
* * *
